Zawsze pozostaje po śmierci osób zasłużonych dla społeczeństwa, miasta i województwa, lubianych i szanowanych wśród przyjaciół, a zwłaszcza wśród społeczności lokowskiej, niedostatek wszystkiego. Choć śmierć powinna wydawać się czymś naturalnym, to i tak pozostaje po niej wielki żal, pustka i smutek w rodzinie, wśród kolegów i przyjaciół.

W dniu 29 grudnia 2014 r. Liga Obrony Kraju, Lubuska Organizacja Wojewódzka i Organizacja Rejonowa w Zielonej Górze poniosły niepowetowaną stratę, bo odszedł po długiej chorobie na wieczną wartę pułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku Stefan Oberleitner, zasłużony Honorowy Dawca Krwi.

Był człowiekiem bardzo zasłużonym dla Ziemi Lubuskiej. Urodził się 15 lipca 1931 r. w Wilnie. Tam ukończył w 1943 r. szkołę podstawową, a po przybyciu na tereny polskie w 1949 r. skończył szkołę ogólnokształcącą. Studiował następnie w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a podnosząc swoje kwalifikacje uzyskał w 1982 r. tytuł magistra historii o specjalności historyk falerysta.

Z wojskiem związany był od najmłodszych lat. W 1963 r. ukończył kurs oficerski i został mianowany na stopień podporucznika, awansując aż do stopnia pułkownika w 2014 r. Służbę wojskową odbył w latach 1963‑1976 w Jednostkach Śląskiego Okręgu Wojskowego w 11. D ywizji Pancernej. Po 1976 r. delegowany został do pracy w strukturach Ligi Obrony Kraju. Zawodową służbę wojskową zakończył 23 listopada 1989 r. W latach 1951‑1958 w Łodzi i Rzepinie w szkołach średnich pracował jako nauczyciel i tam rozpoczął przygodę z Ligą Obrony Kraju. W latach 1951‑1956 był opiekunem i instruktorem społecznym Ligi Przyjaciół Żołnierza przy VIII Szkole TPD w Łodzi i przy Zakładach Dziewiarskich. Od 1956- 1958 był opiekunem szkolnego koła LPŻ przy Technikum Leśnym w Rzepinie. Od 1956 r. związany był ze strukturami Ligi będąc członkiem Prezydium Zarządu Powiatowego w Słubicach, Prezydium Zarządu Wojewódzkiego w Zielonej Górze i Gorzowie oraz Zarządu Głównego Ligi Obrony Kraju w Warszawie. Był również pracownikiem etatowym Ligi w latach 1984‑1989 pełniąc funkcję kierownika Biura Zarządu Wojewódzkiego w Zielonej Górze.

W okresie swojej działalności w Lidze wniósł liczący się udział osobisty w rozbudowę jej struktur organizacyjnych (kół i klubów), rozbudowę bazy szkoleniowej i szkolenia na rzecz Sił Zbrojnych, pełnił także funkcję sędziego głównego w wielu imprezach szczebla centralnego Ligi Obrony Kraju. Spod jego ręki wychodziły projekty odznak i medali lokowskich, a sam zgromadził ich kolekcję, która eksponowana była w Lubuskim Muzeum Wojskowym w D rzonowie. Był jednym z najstarszych i najbardziej zasłużonych działaczy naszego Stowarzyszenia na Ziemi Lubuskiej. Odznaczony został między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, złotym, srebrnym Krzyżem Zasług, złotym, srebrnym, brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, złotym, srebrnym, brązowym medalem „Za Zasługi dla LOK”, Odznaką Honorową „Za Wybitne Zasługi dla LOK”, Medalem 60-, 65- i 70‑lecia LOK oraz innymi medalami resortowymi i regionalnymi.

Odszedł na wieczną wartę człowiek życiem oddany Lidze i idei obronności kraju. Ukochany mąż, ojciec, dziadek, szanowany sąsiad i działacz społeczny. Człowiek pełen dobroci i otwartego serca, czego dowodem była bardzo liczna rzesza kolegów, przyjaciół, sąsiadów, członków rodziny – żegnano Go w zadumie, ze łzą w oku, z naręczem kwiatów, wiązanek i zapalonych zniczy, które w swoim czasie zgasły, tak jak Stefan i my wszyscy kiedyś zgaśniemy.

Odchodząc zostawiłeś po sobie pustkę, którą ciężko będzie zapełnić! Żegnaj nieodżałowany Przyjacielu! Cześć Twojej pamięci!

	Zdzisław Chud